Bad Company - Bad Company (1974)

Genre: Classic Rock

Πιστεύω οτι το συγκεκριμένο συγκρότημα αποτελεί ορόσημο στο χώρο και το όνομα του ειναι συνώνυμο με τον όρο ''κλασσικό'' ροκ. Το Bad Company άφησε το στίγμα του και ειναι μια κληρονομιά που άφησε πίσω του το τεράστιο αυτο συκρότημα. Μία μπάντα που άντεξε στο πέρασμα του χρονού και σίγουρα έπαιξε τεράστιο ρόλο ο συγκεκριμένος δίσκος. Σημαντικό ρόλο βέβαια έπαιξε και η σύνθεση του group αφού οι Paul Rodgers και Simon Kirke προέρχονταν από τους ήδη αναγνωρισμένους Free, ο Mick Ralphs από τους Mott the Hoople και ο Boz Burrell από τους τεράστιους King Crimson φέρνωντας ο καθένας μαζί του οχι μονό την ιστορία από το προηγούμενο σχήμα του αλλά και την προσωπική δημιουργικότητα τους. Εξίσου σημαντικό ειναι και το γεγονος οτι χρέη μάνατζερ είχε αναλάβει ο οξύς και αδίστακτος Peter Grant ο οποίος ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την καριέρα και φήμη των Led Zeppelin.

Καλαίσθητα ρεφραίν, μέτριες ταχύτητες, ακαταμάχητες μελωδίες και soul/country/blues παιξίματα ειναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά σε αυτο τον πολυπλατινένιο δίσκο. Αυτα ειναι και τα στοιχεία που θα κρατήσουν οι Bad Company και στις επερχόμενες τους δουλειές άλλωστε και θα τους καθιερώσουν ψηλά στο βάθρο της ροκ. Εκτός από τα κάπως αδύνατα (κατά την άποψη μου) ''Don't Let Me Down'' και το ''The Way I Choose'' τα υπόλοιπα έξι τραγούδια του άλμπουμ ειναι εκπληκτικά. Το άνοιγμα στον δίσκο γινεται με το μεγαλεπήβολο ''Can't Get Enough'' το οποίο θέτει τις βάσεις για το τι θα ακούσουμε στην συνέχεια, ενώ ακολουθεί το κλασσικό ''Rock Steady'' και το θυελλώδης ''Ready for Love'' με το πιασάρικο ρεφραίν. Το ''Movin' On'' με το blues/country riff στην κιθάρα που μένει εύκολα στον ακροατή  ειναι ένα ακόμα καλό σημείο στον δίσκο όπως και η κιθαριστική μπαλάντα ''Seagull'. Κορυφαία στιγμή πιστεύω ειναι το ομώνυμο τραγούδι ''Bad Company'' μία τεράστια σύνθεση με πολλη έμπνευση και πιανιστική αρμονία η οποία νομίζω ειναι από τις καλύτερες στην ιστορία του συγκροτήματος. Συνολικά ένας δίσκος λυτός, συνετός και χωρίς καμία προσπάθεια επίδειξης ή εντυπωσιασμού από το συκρότημα που μένει αξέχαστος.

  

1. Can't Get Enough (4:16)

2. Rock Steady (3:46)

3. Ready For Love (5:01)

4. Don't Let Me Down (4:22)

5. Bad Company (4:50)

6. The Way I Choose (5:05)

7. Movin' On (4:21)

8. Seagull (4:06)

I believe that this band is a trademark in rock music and it's name is synonymous to the ''classic rock'' term. Bad Company left it's spot on rock music's map and it's a pleasant heritage that this great band left us behind. A band that stood the passage of time and undeniably this album played a decisive role for it. Undoubtedly a key factor was that Paul Rodgers and Simon Kirke came from the already established Free, Mick Ralphs from Mott the Hoople and Boz Burrell from glorious King Crimson. They did not only brought their previous success with them but also their individual creativity. Another important fact was that the ferocious Peter Grant, the guy behind Led Zeppelin's success undertook the role of the manager.

Aesthetic refrains, mid-tempos and soul/country/bluesy mesmerizing melodies are the main ingredients of this multi-platinum album. Besides, these are all the characteristics that Bad Company kept for their forthcoming albums and that is why they were put on the classic rock map. Apart from the weak (in my opinion) ''Don't let me Down'' and ''The Way I Choose'' the rest of the songs are simply magnificent. The ambitious opening track ''Can't Get Enough'' sets the foundations of what you will hear next on the album, while the classic ''Rock Steady'' and ''Ready for Love'' with it's catchy chorus follow. ''Movin' On'' with it's bluesy/country riff is another nice moment as well as the acoustic ballad ''Seagull''. Top track on the album I find ''Bad Company'', a very inspiring song with a lot of harmony which is one of the best songs in the bands history.

Overall, a discreet album with no indication or attempts for show-off and impressiveness that remains unforgettable.