Genre: Rock
Aκούγωντας την σύνθεση αυτου του συκγροτήματος κάποιος καταλαβαίνει αμέσως οτι πρόκειται για ένα σουπερ-γκρουπ: Paul ''The Voice'' Rodgers στα φωνητικά (πρώην-Bad Company, Free), Jimmy Page (πρώην-Led Zeppelin) στις κιθάρες, Chris Slade (πρώην-Uriah Heep) στα τύμπανα και τον Tony Franklin στο μπάσο δημιουργούν (έστω και για μικρό χρονικό διάστημα) τους The Firm.Όπως φάνηκε, ο δίσκος δεν έτυχε της απετούμενης ανταπόκρισης από το κοινό και έμεινε στο περιθώριο. Άδικα όμως γιατι κατά την άποψη μου ειναι ένας αξιόλογος δίσκος γιατι από μια τέτοια δουλειά μπορει κάποιος να καταλάβει το επίπεδο κάποιου συνθέτη/μουσικού αφού ξεφεύγει από το συγκρότημα που διακρίθηκε και χαράζει την δική του πορεία και εκεί κρίνεται αν αξίζει ή όχι.
O δίσκος ξεκινά με το αξιόλογο ''Closer'' και δίχνει τις διαθέσεις και τους προσανατολισμούς της μπάντας. Εκτός από τα τέσσερα βασικά όργανα, ειναι μόνο το τραγούδι που περιλαμβάνει τρομπέτα και σαξόφωνο σε ικανοποιητικά επίπεδα που δεν θα κουράσουν τον ακροατή. Αυτο που προσέχει κανείς από αυτο το τραγούδι ειναι η έμφαση που δίνεται κυρίως στο μπάσο, αφού η ένταση του ειναι ελαφρώς ανεβασμένη από τα άλλα όργανα και ειναι εκείνο που τραβά τις κατευθυντήριες γραμμές και όχι η κιθάρα του Page. Στο ''Make or break'' το μόνο αξιόλογο στοιχείο που θα κρατούσα ειναι ο παλιός καλός Page που με τα όμορφα του σόλο δίνει χρώμα στο τραγούδι και το κάνει ενδιαφέρον. Τα ''Radioactive'' και ''Money Can't Buy'' ειναι τα δύο τραγούδια που φέρουν την σφραγίδα 'Paul Rodgers'. Ακούγωντας τα κάποιος καταλαβαίνει αμέσως το στυλ και τις επιρροές του Paul, αφου θυμίζουν έντονα τις Bad Company εποχές. Πιστεύω οτι το cover του ''You've Lost That Lovin' Feeling'' ειναι το πιο αδύνατο κομμάτι στο άλμπουμ αφού ήταν εντελώς αχρείαστο και εκτός της όλης εικόνας. Το ''Someone to Love'' πιστεύω ειναι το κομμάτι που συνδυάζει όλα τα θετικά στοιχεία που προσφέρει το κάθε μέλος ξεχωριστά και το κάνουν ένα από τα αγαπημένα μου στο άλμπουμ: δυναμικός και groovy ρυθμός στο μπάσο, περίτεχνα σόλο που φέρουν την υπογραφή του Page, ένας σταθερός Chris Slade πίσω από τα τύμπανα και ένας παθιασμένος Paul Rodgers. Ένα ακόμα τραγούδι που στέκεται αντάξιο στον δίσκο ειναι και το ''Satisfaction Guaranteed''. Ένα μετρίου-τέμπο τραγούδι όπου τα blues-style σόλο του Page θα έρθουν να δέσουν με την μελωδική φωνή του Rodgers. Ο δίσκος κλείνει με το ''Midnight Moonlight'', ένα τραγούδι βγαλμένο από τους Led Zeppelin αφού ήταν ένα μισοτελειωμένο κομμάτι απο τις ηχογραφήσεις του Physical Graffiti. Προσωπικά εκτιμώ πολυ τον Rodgers σαν συνθέτη και τραγουδιστή και ειναι ψηλά στην λίστα με τους αγαπημένους μου, αλλά πιστεύω οτι το συγκεκριμένο τραγούδι 'φωνάζει' Led Zeppelin όχι μόνο στα φωνητικά αλλα και στην μουσική. Κατά την άποψη μου πιστεύω επίσης οτι ειναι περιττά τα φωνητικά προς το τέλος του κομματιού και εν μέρη το φθείρουν.
Προσωπικά αγαπημένα/αξιοσημείωτα κομμάτια: ''Close'', ''Someone to Love'', ''Satisfaction Guaranteed''
Aκούγωντας την σύνθεση αυτου του συκγροτήματος κάποιος καταλαβαίνει αμέσως οτι πρόκειται για ένα σουπερ-γκρουπ: Paul ''The Voice'' Rodgers στα φωνητικά (πρώην-Bad Company, Free), Jimmy Page (πρώην-Led Zeppelin) στις κιθάρες, Chris Slade (πρώην-Uriah Heep) στα τύμπανα και τον Tony Franklin στο μπάσο δημιουργούν (έστω και για μικρό χρονικό διάστημα) τους The Firm.Όπως φάνηκε, ο δίσκος δεν έτυχε της απετούμενης ανταπόκρισης από το κοινό και έμεινε στο περιθώριο. Άδικα όμως γιατι κατά την άποψη μου ειναι ένας αξιόλογος δίσκος γιατι από μια τέτοια δουλειά μπορει κάποιος να καταλάβει το επίπεδο κάποιου συνθέτη/μουσικού αφού ξεφεύγει από το συγκρότημα που διακρίθηκε και χαράζει την δική του πορεία και εκεί κρίνεται αν αξίζει ή όχι.
O δίσκος ξεκινά με το αξιόλογο ''Closer'' και δίχνει τις διαθέσεις και τους προσανατολισμούς της μπάντας. Εκτός από τα τέσσερα βασικά όργανα, ειναι μόνο το τραγούδι που περιλαμβάνει τρομπέτα και σαξόφωνο σε ικανοποιητικά επίπεδα που δεν θα κουράσουν τον ακροατή. Αυτο που προσέχει κανείς από αυτο το τραγούδι ειναι η έμφαση που δίνεται κυρίως στο μπάσο, αφού η ένταση του ειναι ελαφρώς ανεβασμένη από τα άλλα όργανα και ειναι εκείνο που τραβά τις κατευθυντήριες γραμμές και όχι η κιθάρα του Page. Στο ''Make or break'' το μόνο αξιόλογο στοιχείο που θα κρατούσα ειναι ο παλιός καλός Page που με τα όμορφα του σόλο δίνει χρώμα στο τραγούδι και το κάνει ενδιαφέρον. Τα ''Radioactive'' και ''Money Can't Buy'' ειναι τα δύο τραγούδια που φέρουν την σφραγίδα 'Paul Rodgers'. Ακούγωντας τα κάποιος καταλαβαίνει αμέσως το στυλ και τις επιρροές του Paul, αφου θυμίζουν έντονα τις Bad Company εποχές. Πιστεύω οτι το cover του ''You've Lost That Lovin' Feeling'' ειναι το πιο αδύνατο κομμάτι στο άλμπουμ αφού ήταν εντελώς αχρείαστο και εκτός της όλης εικόνας. Το ''Someone to Love'' πιστεύω ειναι το κομμάτι που συνδυάζει όλα τα θετικά στοιχεία που προσφέρει το κάθε μέλος ξεχωριστά και το κάνουν ένα από τα αγαπημένα μου στο άλμπουμ: δυναμικός και groovy ρυθμός στο μπάσο, περίτεχνα σόλο που φέρουν την υπογραφή του Page, ένας σταθερός Chris Slade πίσω από τα τύμπανα και ένας παθιασμένος Paul Rodgers. Ένα ακόμα τραγούδι που στέκεται αντάξιο στον δίσκο ειναι και το ''Satisfaction Guaranteed''. Ένα μετρίου-τέμπο τραγούδι όπου τα blues-style σόλο του Page θα έρθουν να δέσουν με την μελωδική φωνή του Rodgers. Ο δίσκος κλείνει με το ''Midnight Moonlight'', ένα τραγούδι βγαλμένο από τους Led Zeppelin αφού ήταν ένα μισοτελειωμένο κομμάτι απο τις ηχογραφήσεις του Physical Graffiti. Προσωπικά εκτιμώ πολυ τον Rodgers σαν συνθέτη και τραγουδιστή και ειναι ψηλά στην λίστα με τους αγαπημένους μου, αλλά πιστεύω οτι το συγκεκριμένο τραγούδι 'φωνάζει' Led Zeppelin όχι μόνο στα φωνητικά αλλα και στην μουσική. Κατά την άποψη μου πιστεύω επίσης οτι ειναι περιττά τα φωνητικά προς το τέλος του κομματιού και εν μέρη το φθείρουν.
Προσωπικά αγαπημένα/αξιοσημείωτα κομμάτια: ''Close'', ''Someone to Love'', ''Satisfaction Guaranteed''
1. ''Closer'' (2:53)
2. ''Make or Break'' (4:21)
3. ''Someone To Love'' (4:53)
4. ''Together'' (3:54)
5. ''Radioactive'' (2:49)
6. ''You've Lost That Lovin' Feeling (4:32)
7. ''Money Can't Buy'' (3:34)
8. ''Satisfaction Guaranteed'' (4:10)
9. ''Midnight Moonlight'' (9:13)
When someone hears the lineup of this group, immediately understands that he has fallen onto a supergroup: Paul ''The Voice'' Rodgers on vocals (ex-Bad Company, Free), Jimmy Page (ex-Led Zeppelin) on guitars, Chris Slade on drums (ex-Uriah Heep) and bass player Tony Franklin. These four consisted for a short period of time the band 'The Firm'. As it seems from the album sales and popularity, fans did not response positively on this co-operation and left them on the sideline. I believe it was a bit unfair though because it is a remarkable effort and such projects can identify the strengths and the limitations that an artist has, since moving from his previous successful band. It is the point where the artist will be put under the microscope and he will be judged thoroughly.
The album opens with the adorable ''Closer'' and shows the music directions of the band. Besides the four main instruments, this is the only song which includes a trumpet and a saxophone on decent levels that will not bore the listener. A notable characteristic of this song is the emphasis that is given mainly on the bass, since it is the instrument which draws the lines and not Page's guitar. The only worth mentioning fact on ''Make or Break'' are Page's good old solo-style playing which give a different color to the song. ''Radioactive'' and ''Money Can't Buy'' are the two songs on the album that have the trademark 'Paul Rodgers'. A brief listening is enough for someone to comprehend the music style and influences of Paul, since the remind Bad Company years. I believe that ''You've Lost That Lovin' Feeling'' cover is the weakest point on the album since it was needless and completely out of the album's overall picture. I sense that ''Someone to Love'' is the track that combines every good aspect of what the individual members can contribute to the band: powerful and groovy bass lines, fancy solos which have the signature of Page, a solid and skillful Chris Slade and a passionate Paul Rodgers. Another song that stands strong on the album is ''Satisfaction Guaranteed''. A medium-tempo song where Page's blues-style solos are tied up with Rodgers melodic voice.
The album closes with ''Midnight Moonlight'', a song which comes straight from Led Zeppelin since it was an unfinished work from Physical Graffiti's recording. Personally I admire and respect Rodgers as a composer and he is high on my list of favorable vocalists, but the specific song needs his Robert Plant and Led Zeppelin. In addition, I found the backing vocals to the end of the song useless enough to wear it out. All in all, a decent effort that has to be heard because of such a line-up.
The album opens with the adorable ''Closer'' and shows the music directions of the band. Besides the four main instruments, this is the only song which includes a trumpet and a saxophone on decent levels that will not bore the listener. A notable characteristic of this song is the emphasis that is given mainly on the bass, since it is the instrument which draws the lines and not Page's guitar. The only worth mentioning fact on ''Make or Break'' are Page's good old solo-style playing which give a different color to the song. ''Radioactive'' and ''Money Can't Buy'' are the two songs on the album that have the trademark 'Paul Rodgers'. A brief listening is enough for someone to comprehend the music style and influences of Paul, since the remind Bad Company years. I believe that ''You've Lost That Lovin' Feeling'' cover is the weakest point on the album since it was needless and completely out of the album's overall picture. I sense that ''Someone to Love'' is the track that combines every good aspect of what the individual members can contribute to the band: powerful and groovy bass lines, fancy solos which have the signature of Page, a solid and skillful Chris Slade and a passionate Paul Rodgers. Another song that stands strong on the album is ''Satisfaction Guaranteed''. A medium-tempo song where Page's blues-style solos are tied up with Rodgers melodic voice.
The album closes with ''Midnight Moonlight'', a song which comes straight from Led Zeppelin since it was an unfinished work from Physical Graffiti's recording. Personally I admire and respect Rodgers as a composer and he is high on my list of favorable vocalists, but the specific song needs his Robert Plant and Led Zeppelin. In addition, I found the backing vocals to the end of the song useless enough to wear it out. All in all, a decent effort that has to be heard because of such a line-up.
No comments:
Post a Comment