YES - 90125 (1983)

Genre: Progressive Rock

Το άλμπουμ αυτο σηματοδότησε την επιστροφή δύο μελών του συγκροτήματος: του Jon Anderson (φωνητικά) ο οποίος αποχώρησε από την μπάντα το 1980, και του Tony Kaye (πλήκτρα) ο οποίος επανήλθε στην μπάντα μετά την φυγή του από τον πρώτο δίσκο. Δικαίως χαρακτηρίζονται ως πρωτοπόροι του στύλ αλλά δεν θα περιέγραφα τον συγκεκριμένο δίσκο ως ένα 100% progressive. Ασφαλώς έχει χαρακτηριστικά από progressive rock, αλλά αν κάποιος ακούσει προηγούμενες κυκλοφορίες της μπάντας όπως 'Close to the Edge' και 'Tales from Topographic Oceans' θα δει τεράστια διαφορά όχι μόνο στην διάρκεια των τραγουδιών αλλά και στην πολυπλοκότητα τους. Κατ' ακρίβεια στο '90125' οι YES παρουσιάζουν μία πιο pop-mainstream εικόνα κάτι που δεν αρέσει στους φανατικούς οπαδούς της μπάντας. Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου, αντιθέτως βρήκα πολύ ενδιαφέρον το συγκεκριμένο άλμπουμ, αφού αφήνει στην άκρη του πειραματισμούς και τις ακουστικές εξερευνήσεις και μπαίνει κατευθείαν στην ουσία. Πιστεύω οτι όχι μόνο ειναι ένα ξεχωριστό άλμπουμ για το συγκρότημα αλλα και ένας υπέροχος δίσκος από την συγκεκριμένη δεκαετία. Το συγκεκριμένο άλμπουμ πιστεύω μπορεί πολύ εύκολα να ειναι η αρχή για ένα άτομο που δεν έτυχε να ακούσει τους YES πιο πριν και να ειναι το έναυσμα για την ανεύρεση άλλων υπέροχων κομματιών, όπως έτυχε και στην δική μου περίπτωση.   
Το άνοιγμα του δίσκου γίνεται με το ''Owner of a Lonely Heart'', το πιο εμπορικό ίσως κομμάτι από τα οχτώ. Το πιασάρικο ρεφραίν, το περίτεχνο σόλο στην κιθάρα και ο όμορφος ρυθμός που κρατά ο Squire στο μπάσο ειναι τα χαρακτηριστικά που ξεχώρισα προσωπικά. Το ''Hold On'' ειναι ένα κομμάτι με ωραία μελωδία το οποίο αν είχε πιο αργό τέμπο ίσως να ήταν μια συνηθισμένη μπαλάντα. Αντιθέτως το συγκρότημα διαλέγει να ακολουθήσει μία μέση λύση αφού υπάρχουν διάφορες εναλλαγές και παύσεις κάνοντας το έτσι αρκετά ενδιαφέρον. Ακολουθεί το ''It Can Happen'' το οποίο ειναι και το αγαπημένο μου από τον δίσκο. Ο Chris Squire αφήνει από νωρίς το στίγμα του στο τραγούδι αφού από τα πρώτα λεπτά ξεκινά να βάζει τις δικές του 'πινελιές' με το μπάσο, με συμπαίκτη τον Tony Kaye και το αρμονικό του παίξιμο στα πλήκτρα. Χαρακτηριστικό σε αυτο το τραγούδι θα έλεγα ειναι το παίξιμο και ο ήχος στην κιθάρα του Trevor Rabin, καθώς πολλά σημεία του τραγουδιού θυμίζουν πάρα πολύ τους Pink Floyd και το The Wall χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να μειώσω την αξία τους YES σε αυτο το αριστούργημα. 
Το τέταρτο κομμάτι ειναι το ''Changes'' το οποίο ξεκινά με μια χαρακτηριστική-YES εισαγωγή και ειναι από τα σημεία που ξεχωρίζουν στο άλμπουμ. Πολύ καλή απόδοση του τραγουδιού από τον Anderson στα φωνητικά αφού πιστεύω οτι αυτο ειναι ένα από τα κομμάτια στο δίσκο που παρουσιάζουν την αξία του. Το βρίσκω ένα κομμάτι με απίστευτη ροή που παρόλο οτι ειναι από τα πιο εκτενή στο δίσκο, τελειώνει πριν το καταλάβεις. Το ''Cinema'' ειναι το ορχηστρικό κομμάτι του δίσκου που δεν έχει να προσφέρει κάτι το αξιόλογο κατα την άποψη μου. Το ''Leave It'' ακολουθεί με εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό από το ''Cinema'' και ειναι ένα χαρακτηριστικό radio-friendly τραγούδι. Δεν θα κρύψω οτι η μελωδία του ''Our Song'' είναι από τις πιο ευχάριστες στιγμές στον δίσκο και μπορεί εύκολα να αποτυπωθεί στο μυαλό κάποιου. Εκπληκτικό για άλλη μια φορά το παίξιμο του μπάσου και των πληκτρών που τα θεωρώ τα κορυφαία όργανα στον δίσκο. 
Αν κάποιος ακούσει το ''City of Love'' αποκλειστικά από τον δίσκο θα έλεγα οτι θα ξεγελαστεί επειδή έχει ενα πιο 'βαρετό' ήχο και στυλ σε σχέση με ότιδηποτε αλλο στο άλμπουμ. Αξιόλογο ρεφραίν και όμορφα background-φωνητικά τα κύρια στοιχεία. Ο δίσκος κλείνει με το ''Hearts'', ένα συμπαθητικό prog-κομμάτι που συνδυάζει διάφορα στοιχεία που συναντούμε στην ολοκληρωτική εικόνα του άλμπουμ και φέρουν την σφραγίδα ''YES''.


Προσωπικά αγαπημένα/αξιοσημείωτα κομμάτια: It Can Happen, Our Song, Changes

1. Owner Of A Lonely Heart (4:30)

2. Hold On (5:18)

3. It Can Happen (5:29)

4. Changes (6:20)

5. Cinema (2:07)

6. Leave It (4:14)

7. Our Song (4:18)

8. City Of Love (4:52)

9. Hearts (7:43)

The specific album marked the return of two ex-members of the band: Jon Anderson (vocals) who left the band in 1980 and Tony Kaye (keyboards) who returned to the band after his previous withdrawal. The band is fairly characterised as pioneers of this music style, but I would not describe this album as a 100% progressive one. It surely has pure progressive rock characteristics, however, listening to previous albums such as 'Close to the Edge' and 'Tales from Topographic Oceans' someone can understand a huge difference not only to the duration of the songs but also to their complexity. In fact in this album, Yes present a pop-mainstream image, something that is not very acceptable by their hardcore fans. Personally, I did not mind at all at this change. In contrast I found it very interesting since it leaves behind any experimentations and music explorations and focuses on the main point: to produce nice music. I believe that this is not only a special album for the band, but also a great album of the 80s. I think that it is a nice example for someone who has not experienced YES sound before and it is a good starting point for exploring deeper on the YES vault, the situation that I went through.

The album's opening track ''Owner of a Lonely Heart'' is probably the most commercial of the eight. The catchy chorus, guitar's solo technicality and the beautiful groove by Squire on the bass, are the characteristics that I found most interesting in this song. ''Hold On'' could be an ordinary ballad song if the tempo was a bit slower. It has a nice melody and the band chooses to follow a different approach with the introduction of pauses and changes in the rhythm making it much interesting. Next on is ''It Can Happen'', personally my favourite on the album. I believe that Chris Squire's bass notes and Tony Kaye's harmonic keyboard playing are monumental in this one. A notable characteristic in this song is the sound and play of Trevor's guitar, since at many points it reminds Pink Floyd's The Wall (no offense to YES quality on this masterpiece).

''Changes'' is the fourth track which opens with a characteristic-YES introduction, and it is one of the things that distinguishes in the album. Excellent performance by Anderson on vocals and I believe that this is one of the album's songs that proves his ability. Although it is one of the lengthiest songs on the album, I found it as a song with extremely good flow which finishes before you understand that six minutes have gone by. ''Cinema'' is an instrumental and I don't think that has something special to show. ''Leave It'' is a particular radio-friendly song and has a completely different orientation than the previous track. The melody of ''Our Song'' is one of the most pleasant moments on the album and can easily be imprinted into someone's head. Another stunning play from the bass and the keyboards, probably the top instruments on the album.

If someone listens exclusively ''City of Love'' will be triggered because it has a more 'heavy' approach in sound and style, in respect to the whole album. Nice chorus and beautiful background vocals are the main features. The album is concluded with ''Hearts'', a nice progressive song which combines all the characteristics that I pointed throughout the whole album and have the trademark of YES.